Jak ćwiczyć uważność? Wyłapując kadry z otaczającej nas rzeczywistości. Wystarczy aparat, ołówek i kartka papieru. Albo świadome spojrzenie
Świat nam zadziwiająco często umyka. Zajęci codziennymi sprawami, przestajemy zwracać uwagę na to, co wokół. Być może dlatego tak lubimy podróże – zmiana otoczenia często wymusza wzmożenie uwagi. Znów patrzymy wtedy na świat z zaciekawieniem. Czasem nawet z zachwytem.
W rzeczywistości jednak przecież nie trzeba do tego wyjeżdżać. Bywa, że nie trzeba nawet opuszczać własnego domu lub mieszkania. Wystarczy po prostu patrzeć. A jeszcze lepiej wziąć aparat lub ołówek i notes i wybrać się na poszukiwanie scen, które nas zainteresują. Nic tak nie służy pobudzaniu kreatywności. I uczynieniu z życia ciągu fascynujących zdarzeń.
6/52 – Okno
Niemal wszyscy przeszliśmy to podczas lockdownu niemal dwa lata temu. Zamknięci we własnych domach, pozbawieni swobody nieograniczonego przemieszczania się, bezrobotni lub pracujący zdalnie, chcąc nie chcąc, zaczęliśmy przyglądać się najbliższemu otoczeniu. Własnym mieszkaniom, w których nagle musieliśmy spędzać większość czasu.
Jednym z efektów tego gremialnego siedzenia w domach, były równie gremialne wycieczki do sklepów meblarskich oraz marketów budowlanych. Sporo z nas odkryło bowiem, że rodzinne gniazdo odbiega od ideału i trzeba coś z tym zrobić. Wcześniej, gdy w domach byliśmy gośćmi, a większość czasu w nich spaliśmy, te niedoskonałości jakoś mniej przeszkadzały.
Nawyk – wtedy trochę wymuszony – przyglądania się temu, co dobrze znane, może jednak okazać się zadziwiająco odświeżający. Przy odrobinie chęci można uczynić z niego impuls do rozwijania kreatywności.
Znalezienie w tak dobrze znanej nam przestrzeni czegoś, co ucieszy nas jako twórców, jest trudne. Poznanie stępia naszą wrażliwość. Mózg oszczędza energię – gdy coś nie odbiega od normy i jest niezmienne, nie wymaga poświęcania temu większej uwagi.
Trzeba więc szukać świadomie. Potraktować własny dom, jak obcą przestrzeń, nieznany nam kraj. Odbyć podróż naokoło własnej kanapy. Albo łóżka, z którego czasem nie trzeba nawet wstawać. Znaleźć powtarzające się wzory, plamy światła, kolory lub, przeciwnie, ograniczone tonacje. Spojrzeć na coś, co oglądamy każdego dnia – np. ruch firanki rozświetlonej słońcem – w nowy sposób.
