Jeżeli w Singapurze chcesz mieć własne auto, musisz kupić wcześniej odpowiedni certyfikat. A nie jest tani
Fot. Kylle Panga / Unsplash
System certyfikatów (CEO) wprowadzono w Singapurze w 1990 roku, chcąc uregulować ruch samochodowy na terenie państwa. W kraju tym mieszka 5,9 miliona ludzi i da się go przejechać w niecałą godzinę. Rząd doszedł więc do wniosku, że konieczne są regulacje, które pozwolą uniknąć korków oraz zanieczyszczenia powietrza spalinami. Gdyby każdy mieszkaniec posiadał auto, kraj zamieniłby się bowiem w jeden wielki zator uliczny.
Włodarze wprowadzili więc system 10-letnich certyfikatów uprawniających do posiadania samochodu. Ich koszt jest na tyle wysoki, że większość, całkiem przecież zamożnych, Singapurczyków musi pożegnać się z marzeniami o własnym samochodzie. Cena zezwoleń nie jest jednak ustalana przez administrację, lecz zależy od popytu oraz przebiegu organizowanych co kilka miesięcy licytacji. W 2024 roku wartość CEO biła kolejne rekordy. Podczas grudniowego przetargu osiągnęła wysokość 96 tys. dolarów singapurskich za certyfikat dla pojazdów o pojemności silnika do 1.6 l i mocy nieprzekraczającej 130 KM oraz 109 tys. dolarów za większe auta osobowe. Gdyby przełożyć to na polskie warunki, za tańszy dokument, warty w przeliczeniu około 290 tys. zł, można by kupić dwa bardzo dobrze wyposażone hybrydowe Nissany Juke.
System certyfikatów określa całkowitą liczbę aut poruszających się po singapurskich ulicach na około 950 tysięcy i jest to pula stała. Dostępność uprawnień CEO zależy więc w dużym stopniu od tego, ile starszych aut zostanie wyrejestrowanych. By stać się szczęśliwym posiadaczem samochodu, nie wystarczą tylko zasoby finansowe – dokument trzeba wylicytować w przetargu.
Wszystko to sprawia, że Singapur jest obecnie najdroższym miastem na świecie pod względem zakupu samochodu.
Wliczając COE, opłaty rejestracyjne i podatki, standardowa hybrydowa Toyota Camry będzie kosztować mieszkańca Singapuru około 240 tys. dolarów singapurskich (726 tys. zł). Tymczasem koszt małego, dotowanego przez rząd mieszkania to około 125 tys. dolarów singapurskich. Mediana rocznych dochodów gospodarstwa domowego oscyluje wokół 121 tys. dolarów.
Mimo sporej krytyki dotyczącej COE i oskarżeń o to, że system dzieli społeczeństwo na „lepszą” i „gorszą” kategorię, spełnia on dobrze przypisaną mu rolę. Został bowiem zaprojektowany po to, by powstrzymywać mieszkańców przed kupowaniem nowych aut. Dopóki ten cel osiąga, nie zostanie raczej zmieniony.
